از قرن چهاردهم، کاغذسازی و دفتر چسبی به سایر کشورهای اروپایی گسترش یافت و در پایان قرن پانزدهم، با اختراع چاپ متحرک، تولید واقعاً رونق گرفت. کشف آمریکا و متعاقب آن استعمار اروپا، کاغذسازی را به دنیای جدید آورد.
جالب توجه است که مارک کورلانسکی در کتاب خود «کاغذ: صفحه‌بندی در طول تاریخ» حکایتی عجیب را نقل می‌کند: زمانی که مستعمرات آمریکای شمالی شورش کردند، همه کالاهای بریتانیا را تحریم کردند، به جز کاغذهای مرغوب تولید شده توسط کارخانه‌های کاغذ لندن.
تولید صنعتی کاغذ در قرن نوزدهم با گسترش روزنامه‌های کثیرالانتشار و اولین رمان‌های پرفروش که به مقادیر زیادی سلولز ارزان نیاز داشت، آغاز شد.
در سال 1797، لویی نیکلاس رابرت اولین ماشین Fourdrinier را ساخت که قادر به تولید ورقی به طول 60 سانتی متر بود.
از آنجایی که تقاضا برای پارچه های کاغذسازی از عرضه پیشی گرفت، به دنبال مواد جایگزین مانند خمیر چوب بود.
با توسعه تکنیک های جدید برای استخراج الیاف از درختان، قیمت کاغذ به شدت کاهش یافت و کاغذ به زودی محصول مصرف انبوه شد.
تنها در بریتانیا، تولید کاغذ از 96000 تن در سال در سال 1861 به 648000 تن در سال 1900 افزایش یافت.
بار دیگر، تاریخ کاغذ و تاریخ بشریت از نزدیک در هم تنیده شدند: با گسترش کاغذ ارزان، کتاب و روزنامه در دسترس همگان قرار گرفت و منجر به انفجار سواد در میان طبقات متوسط شد.
اما تا پایان قرن گذشته بود که کاغذ برای مصارف دیگری مانند کاغذ توالت و بسته بندی، اسباب بازی ها و دکوراسیون داخلی مورد استفاده قرار گرفت.
تولید کاغذ از مقادیر قابل توجهی منابع طبیعی استفاده می کند: بین 2 تا 2.5 تن چوب و 30 تا 40 متر مکعب آب برای تولید یک تن کاغذ مورد نیاز است.
علاوه بر این، برق و گاز متان برای تامین انرژی ماشین‌های صنعتی مورد استفاده در مراحل مختلف تولید و بسته به نوع کاغذ، مجموعه‌ای از افزودنی‌های شیمیایی آلاینده مورد نیاز است.
به همین دلیل است که در صورت امکان، انتخاب کاغذ پایدار یا بازیافتی برای کاهش اثرات زیست محیطی تولید کاغذ مهم است.
